Sensizliğe Alıştım
♡
Gözyaşları içinde sensizliğe alıştım ben,
Her damla, birer iz bıraktı yüreğimde,
Sessiz gecelerde yankılandı adın,
Ama sonunda, bu yalnızlıkla başa çıkmayı öğrendim.
Her an seni aradı gözlerim,
Ama bulamadı, her seferinde daha da kayboldu,
Sensizlik, derin bir boşluk oldu içimde,
Ve ben, o boşlukla yaşamayı öğrendim.
Gözyaşlarım, kalbime kazınmış izler gibi,
Her biri, birer hatıra, birer acı,
Ama zamanla, bu acıya alıştım,
Ve sensizliğin soğuk kollarında uyudum her gece.
Her gün bir savaş verdim içimde,
Seni unutmak, bu acıyla başa çıkmak için,
Ama sonunda, gözyaşları içinde,
Sensizliğe alıştım ben, çaresizce
Seni unutmadim ama sensizliyede alistim.
Kayıt Tarihi : 16.9.2024 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sensizliğe alışma sürecinin zorluğunu ve bu acının nasıl derin izler bıraktığını ifade ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!