Kulaklarımda orman uğultusu,
İçimde cenaze evi bilinmezliği,
Ellerimde kuşlara ufalanmış ekmekler,
Garipsenecek kadar, garip bir haldeyim,
Yorgun gözlerimin takati kadar uykusuzluğum,
Ceplerim hayal kırıklıklarıyla dolu,
Bir de içimi kemiren umutsuzluğum,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta