Sensizliğe Alışmak Şiiri - Nilay Gedikli

Varlığına öyle alıştım ki,

Yokluğuna alışamamak, korkutuyor beni

Nasıldır,ellerine dokunamadan

Nefesini hissedemeden

Kulağımı sağır eden sessizlikte

Sesini duyamadan yaşamaya çalışmak

Bir gölge gibi peşimde olan hatıralardan,

Karabasan gibi yüreğime gelen karanlıklardan,

Kaçmaya çalışmak

Düşünmek bile acıtırken içimi

Yaşamak zor olmalı

Sensizliğin diğer adı, ölüm olmalı

Sence alışabilir miyim sensizliğe?

Birgün seni gerçekten atabilir miyim yüreğimden?

Seviyorum diyen dilim,nefreti söyler mi?

İstediğin kadar uzağa git

Seni özlemiyorum diyebilir miyim?

Bil ki kendime en büyük yalanı

O gün söylerim