Sensizliğe Alışamam Şiiri - İrfan Karapınar

Sensizliğe Alışamam

Unutamam gözlerini
Sensizliğe alışamam hayatım
Ölmek mi?
Sensiz olmuyor
Gülmek mi?
Sensiz olmuyor
Böyle bir sevgiyi görmedi dağlar
Ah o dağlar
Kalleş dağlar
Yol vermez ki geleyim
Hapsolmuşum eteklerine
Bulutlar ruhsuz
Gözlerim uykusuz
Ayrılık kokar geceler
Yar uzaklardan ses varmaz
Kaybolur giderim
Silinir yaşamak gözümde
Çılgınlık bu
Karanlığı delmeye çalışmak
Gözlerinin renginde çiçekler açsa
Bu günler,ah,geçse,geçse
Hayallerim kudurmasa
…………………………
Kahretsin,ölsem diyorum
Seni görmeden,düşünmeden
Sesini duymadan
Nasıl yaşanır,bilmiyorum
Saatleri boğabilirim
Şarkılarda sesin
Resimlerde yüzün
Bir başka hüzün içimde
Çok mu,ellerini tutmak istemem
Bir gün kavuşmak ümidiyle
Sessizliğe hapsettim gözlerimi
Saatleri boğabilirim
Yavrum,buralarda kimsem yok
Diyarbakır deliriyor halime
Gurbeti sensiz çekemiyorum
Ara sıra ağlamak var ya
Sayıklamak var ya ismini geceleri
Bilemezsin,nasıl da zor
Göremezsin halimi uzaklardasın
Aşılmaz dağlar
Ve korkular amansız
İçimde büyütüyor sevgini
Fark etmeden eriyorum
Gençliğimi bitiriyorum bu diyarlarda
Sen Ankara’da
Çok mu başka yaşıyorsun?
Bir ucunda sen
Bir ucunda ben bu garip memleketin
Duman duman sigaramda hasretin
Sevdan gözyaşlarımda
Bakışlarımda
Yalnızca hayalin var
Seni deliler gibi seviyorum
Deliler gibi
Anlıyor musun?
Sensizliğe alışamam

mart 95

İrfan Karapınar
Kayıt Tarihi : 26.2.2007 20:44:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İrfan Karapınar