ne çocukların sesi geliyor kulağıma,
ne de arabaların gürültüsü,
seni düşünüyorum ya dünyadan kopuğum,
her açılan kapıdan sen giriyorsun içeri,
yanıma yaklaşıyor,boynuma sarılıyorsun..
gözümden birkaç damla yaş boşanıyor
beni ağlatıyorsun...
gelişin ve gidişin bir oluyor
yine yalnız kalıyorum kendimle
bu dört duvar arasında
sadece seni ve ölümü bekliyorum...
ve biliyorum aslında,
kavuşmam için sana
ölmem gerektiğini...
Kayıt Tarihi : 25.2.2005 11:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/02/25/sensizlige-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!