Sensizliğe... Şiiri - Muhammed Özcan

Seni aramaya başlayışımın üzerinden yaklaşık bir yıl geçti. Günler haftaları haftalar ise ayları
aylar da beni peşinden sürükleyerek 1 yıl geçti. Bu arayışımın nedenini şu an bile tam olarak
çözebilmiş değilim. Kimi zaman seni çevremden biri sandım. kimi zaman ise uzaklardan gelecek
biri olduğunu düşündüm.Ama gerçek şu ki hala beni sensizlik karmaşasında sürüklenen bir yaprak
olmaktan kurtaramadın.Seni beklemekle geçen 1 yıl içinde neler yaşadım sana anlatsam beni
deli zannedersin.Neden diye soracak olursan bende bazan kendimi deli zannediyorum desem yeridir.
Öyle ki yaklaşık 1 hafta kadar önce bunalıma girecek kadar kafamın karıştığı günlerin sebeplerinden
bir tanesini de senin olmayışına bağladım.Elbette tek sebep bu değil ama nedense senin olmayışına
sığınmak kolay geliyor.Belki de artık kendime senin olmadığını kabullendirmeye çalışıyorum.Peki neden?
İşte cevap veremediğim başlıca sorulardan bir tanesi. Zamana bırak her şeyi dediğini duyar gibiyim.
Ama bir yıldır zamana bırakmıyor muyum? Sonuç ne? Değişen ne? Bir bakıma değişen çok şey oldu.
Hem de son 1 ay içerisinde.Mesela artık seni aramaktan vazgeçtim. Yanlış anlama ama ben seni
aradıkça sen benden kaçıyorsun.ne kadar ararsam arayayım seni bulamayacağım gibi bir düşünce
belirdi kafamda. Artık seni aramıyorum.
Caddelerde dolaşırken gözlerim seni aramıyor. Her gördüğüm kıza acaba sen misin diye bakmıyorum.
Yanlış anlama çevrendeki insanların simalarını incelersin ya öyle işte.artık incelemiyorum.Otobüste inen
binenler gözüme takılmıyor artık.Okulda yalnız dolaşan kızlar dikkatimi çekmiyor.Benimle ilgilenen gözler
artık dikkatimi cezp etmiyor. Neden? Bende bilmiyorum. Belki de senin hayali bir kahraman olduğunu
düşünmeye başlamam bunda büyük bir etken. Aradığım özelliklerin bir kızda beraber bulunması sanki
mümkün değilmiş gibi geliyor.Sanki aradığım gibi bir kız sadece hayallerimde yaşayan birisi gibi geliyor bana.
Sanki hayallerimin prensesini arıyorum.hoşuma giden herhangi birisine senmişsin gibi bakamıyorum.
Umduğumu bulamayacağımı düşünüyorum. İlk ve tek olmasını istiyorum. Bu nedenle yanlış kişi olma
ihtimalinin olması o kızın sen olmama ihtimalin, işte bu ihtimal hiç denemesem daha iyi olur. Sonunda
hayal kırıklığına uğramaktansa hiç başlamamak daha iyi diye düşünüyorum.Ne bileyim hoşlandığım,sevdiğim,
ve aşık olduğum ilk ve son kız sen olmalısın çok hayali olabilir ama kalbimden geçen bu. bir türlü frenleyemediğim
duygu bu işte. aradan 1 yıl geçtikten sonra artık o duygu beni frenliyor. artık hiçbir kız ilgimi çekmiyor.onun sen
olmayacağını biliyorum çünkü. belki de sırf bu yüzden seni bulma ihtimalim ufacık bile olsa o ihtimali de tepmiş
oluyorum ama inandığım şey şu ki 'Bir gün bir yerlerde karşılaşacağız.' o zaman ikimiz de sanki birbirimizi daha
önceden tanıyormuşuz gibi doğru kişi olduğumuzu anlayacağız.Sen aradığın kişinin ben olduğumu hissedeceksin
bende sen olduğunu hissedeceğim.Ve gerçekten o kız sen olacaksın senin aradığın erkek de ben olacağım.
En azından bir ümit belki bir hayal. AMA gerçek şu ki dualarımdan çıkaramadığım bu istek artık ruhani yalvarışa
dönüştü.Kalpten isteyene verilir buyruluyor.Buna inanıyor ve ümitle kalpten istiyorum