Sessizliğe sığınan ruhun yıkıntılarından bir parça bu kalp
Elde avuçta kalan yarım görünmezlikler, bilinmezlikler
Tek tek saydım içime atılan çizikleri bedenimin hapishanesinde
Yokluğunda saymayı unuttum, sayılara uydum
Karanlık, sert ve acımasız, ağlayan duvar oldum…
Sana varıyordu tüm kelimeler, bir bir ağlıyorlardı eksikliğine
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
