Sensizlemişim Şiiri - Sevinc Arzulu

Bilirsin,nece de sensizlemişim,
Xatiren dadıma çata bilmeyir.
Bir uca zirveyem,çensizlemişim
Kederin adıma yata bilmeyir.

Eh,neçe müddetdir ben canıyanmış,
Günlerle olmuşam hicran yorğunu.
Neyneyim,üreyim tek seni anır,
Unuda bilmeyir çiçek qoxunu.

Sebrimi elimden alıbdır zaman,
Yerine acılı bir ömür verib.
Yolunu ölümden salıbdı zaman,
Parlaq daş evezi nem kömür verib.

Yanmayır,sadece tüstülenir bax,
Gencliyin ağrısı qelbimde qalıb.
Üreyim nece de istilenir,bax
Alaca gözlerim xeyala dalıb.

Xeyalım ağ atla haraya çapır,
Vüsalın elçatmaz çinar başında.
Arayıb-axtarıb neleri tapır,
Könlümün fidanı sınar başından.