Sensizken Zindanmış Şiiri - Suna Baş Şimşir

Ben başımı senle alıp giderken,
Ayrılık yağmuruyla çamurlandıysa ayaklarım,
Soluk alışlarım bittiğim andır diyorsa,
Koparacak ne takvim yaprağım kalmıştır,
Ne medet umacak bir yürek vardır,
Ne de ben, bende varımdır.
Ayrılığa mutluyum demek,
Siyaha beyaz demekmiş.
Dudaklarınla söylediğin şey,
Yüreğime indirdiğin ayrılık tokadıymış.
Artık ne sensiz doğan güneş ısıtır zindanımı,
Ne hançer öldürür bedenimi.
Parmaklıklardan salınan boş ellerimle,
Hoşçakal diyemedi ne ben, ne sensiz bu beden.
Su akar yolunu bulurmuş ya,
Yağmurla yarışırcasına, gözyaşlarım yine yolunda.
Yazdığım şiirler parçalanırken,
Her bir kelime, yine hüzne kilitliydi.
Ağlamadan ayrılık olmazmış ya,
Bil ki yüreksizim,
Azrailin bile öldüremediği öyle bir sevgiydi...