Sensizken Üşüyorum Şiiri - Levent Karakaş

Sensizken Üşüyorum
Ellerim cebimde başıboş kararsız yürüyorum,
Her an aklımdasın hep seni düşünüyorum.
Sensiz geçen her günüm kış mevsimi misali,
Ben soğuktan değil sensizlikten üşüyorum.
Yaz geldi bak ne sıcak,
Bir yaz mevsimi bu aylardan haziran.
Hiç sevmem yaz mevsimini,
Sensiz küstüm gecelerle kavga ediyoruz
Başımı koyduğum yastık sanki buz
Ben soğuktan değil sensizlikten üşüyorum...
Ellerini tutamadımmı içim donuyor,
Meğer sevdiğim ben sensizlikten üşüyorum
Üşüyorum üşüyorum soğuktan değil
Ben sensizlikten üşüyorum.........................
Akşam olmak üzere üşüyorum.
Ve ben her akşam kızıllığa seni anlatıyorum,
Böylelikle her yanımda senin adın dolaşıyor,
Ve sen mevsimlerin adı oluyorsun bende.
Çünkü benim her yanımda sen mevsimler olarak dolaşıyorsun,
Bir yanım yazken öteki yanım kara kış oluyor,
Bir yanım baharken öte yanım hazan,
İşte o yüzden ben seni severken üşüyorum.
Ben sensizken üşüyorum
Gel ısıt beni..