Sensizken Ben Şiiri - Halil Tunç

Unuttum sanma seni
Yaralarımdan akan sensizliktendir bu derin sessizliğim
Görmüyorum sanma seni
Durmadan akan gözyaşlarım gizler bakışlarımı
Ağlamıyorum sanma sensiz
İçime akıttığım acılardan
Atmıyor ki kalbim artık...
Sensizken ben,
Temelsiz ev, köksüz ağaç gibiyim
Zamanı tutamıyorum,
Tutunamıyorum sensiz geçen gecelere
Gök delinmiş sensizliğe ağlarken
Kurak bir toprak gibi
Ben senin bana hayat vermeni bekliyorum..