Sensizken Şiiri - Lokman Gülbahçe

Yüreğimde kaldı büyüdü aşkın
Küle döndü bağrım savur kalmasın
Sen yoksun yanımda virandır köşküm
Sensizken viranım saray olmasın

Uğrunda gönlümü yoluna serdim
Sabrımın okunu gerdikçe gerdim
Hatırla hep sana mabedim derdim
Sensizken halimi soran olmasın

Yükselir semaya duam sanadır
Sana gelen derdin hepsi banadır
Yokluğun mızraktır batar kanatır
Sensizken yaramı saran olmasın

Lal olsun bu dilim seni anmazsa
Yüreğim kurusun sana yanmazsa
Bir sevda sözüne gönlüm kanmazsa
Sensizken sesimi duyan olmasın

Lafzede bedenim çöktü yaş ile
Bitiyor bu ömrüm kırık baş ile
Son nefes musalla soğuk taş ile
Sensizken yaşadı diyen olmasın