Sensizken Şiiri - Merve Ercantürk

Mum kokulu karanlıkta kaldım
Elim kolum bağlı, yalnızım
Güneş doğana kadar yanarım
Yüreğimin yanık kokusu çıkmaz içimden…
Gecenin sessizliğinde kaldım
Dışım kalabalık, ben içten ıssızım
Kahpeler vurmuş ya, yaralıyım
Yüreğimin çığlıkları taşmaz içimden…
Sonu gelmez bir yolda koşarım
Yüreğime takılan çelmelere inat,
Koştukça yorulurum elimden tutan olmayınca
Soluğum kesilir yanında, atamam içimden…
Acımasız gözlerinde hapis kaldım
En acılısından daha acı yalnızlığım
Binlerin içinde birim,
Büyüyen sızım, küçücük kalan benim…
Göç mevsimi gelmiş en geçinden
Yüreğim geride kalmış senden
Bırakma beni sıkıca tut elimden
Korkum büyür, büyüdükçe sevemem ben…
Pembe düşlerde boğuluyorum
Gözlerimi aralayamadan yorulurum
Siyah beyaz yüreğime fazlasın sen
Renklerim tükenmiş, kirlenmişim ben…
Bilinmeyen sahillere vurmuş yüreğim
Issız bir adanın denizi gibiyim,
Kayalara çarptıkça parçalanan
Parçalandıkça dağılan…