Sensizken Şiiri - Dilek Tanrıyakul

SENSİZ KEN,

Yalan demişler sana,
Gelmeyi dene bana,
Ötesiz geceler yok,
Ben sensiz kaldıkça kayboldum.

Belki bir yağmur,
Bir şarkı sessizlikte,
Dost elinde tuttuğumuz gecelerde,
İrkilip uyan.

Yanında benden daha yakın birileri olsada,
Beni sensiz bırakma
Ya biri ismimi söylerse,
Uluorta, üstüne,
İhanet niye sevgilim,
Bırakma,
Aklıma sığmaz düşüncelerde,
Ezgilerimizde günlük dolaşırım,
Pazar sabahları öptüğün dudaklarımda mührün,

Böyle yalnız devinmeyle,
Seni seviyorum, daha ne gerekli ise.
Hiç kimseye söylemedim senden önce,
İlk defa yalan yok düşümde,
Cüretkârca savurduğun,
Pır pır eden yüreğime aldığımdan seni,
Gel sevgilim,
Oyna vücudumda,
Tık tık kapımda oyna.

Kimsenin onaylamadığı,
Aşkımızı masallaştıralım.
Geç kalmadan doğanın dengesine,
Özgür umutlu bireylerin,
Yaratıcısı olalım birlikte.