Sensizim... Şiiri - Asuman Alp

Bir gün yıgılıp kalacak acizane bedenim..bir sokak kösesinde biçare öylesine sensiz göçüp gidecegim belki bu diyardan.Her gidene inat sanki, üzerimde karalar olacak, sensiz yüregim misali...Oysa ki ne çok isterdim bembeyaz sana gelmeyi...
Belki bir veda anımız bile olmayacak, son kez bile sarılamayacagım belki sana.Bir hosçakalı bile çok görecek bize, zaman belki.
Bir gün elbet gidecegim buralardan.Sana endeksledigim bütünüyle, masmavi düslerimi yine sana bırakarak...Tıpkı simdi oldugu gibi yine sensiz olacak bu beden..Gidecegim..
Gözlerin gözlerimde, kulaklarımda sesin uguldayacak son nefesimde... Susmayacak içimdeki feryatlarım can verirken bile...
Sana muhtaç gidecegim, hasretim ellerine. Söyleyemeyecegim belki son kez yüzüne Seni nasıl Sevdigimi...Son çırpınıslarını yasarken bedenim yine de soluyacagım nefesini cigerlerime..

Bir sokak kösesinde öylece cansız yatarken ben, senin ruhun bile duymayacak belki...Bilmeyeceksin nasıl yandıgımı askınla. Ismin dökülecek cılızlasmıs ses tonumla dilimden sadece...Ve ben sana anlatamayısımın pismanlıgı ile gidecegim günün birinde...Içimde bir yumru olacak sevdam ve benden hesap soracak biliyorum.Biliyorum giden benim, senin bir suçun yok.
Cansız bedenim ama yüregimde asla ölmeyecek sen le gidecegim...

Ben Beni Öldürdüm ama
Seni Asla Öldürmeyecegim