Sensizim Şiiri - Sorgucu Şair

Soğuktu; yalnızlığımda üşüyordum.
Bir salep paylaştı önce, kimsesizliğimi
Isıtmak istedi sıcaklığıyla yüreciğimi.

Soğuktu; yalnızlığımda üşüyordum.
Karagöz – Hacivat’tı bana eşlik eden
Ve yıkıldı perde onlarda gittiler hemen.

Soğuktu; yalnızlığımda üşüyordum.
İkram edilen üç-beş parça lokumdu insanları mutlu eden
Ama kimsesizliğin düğümüydü bunları bana yedirmeyen.

Soğuktu; yalnızlığımda üşüyordum.
Mehteranın ‘hücum’ nidasıydı meydanı inleten
Bu bile koparamamıştı beni sensizliğimden.

Soğuktu; yalnızlığımda üşüyordum.
Ve o an geldi yürekleri titreten
Telefonun diğer ucunda beni benden eden.

Soğuktu; ama üşümüyordum seninle beraberken
Sıcak bir gülümsemeydi buzları eriten
Yanımda olmasan da kulağımda sesindi yer eden.