Sensizim Şiiri - Emrah Kurt

SENSİZİM
Uykularım kaçtı yine bu gece
Yıldızları seyre daldım bir ara
Bakmak isterim gözbebeklerine
Bakamam kalbimde kanar bir yara

Tek başına yaşıyorum sensizliği
Yıldızlarla paylaşıyorum her şeyimi
Hasret denizlerinde batırdım gemimi
Uzun gecelerin koynunda çaresiz

Gözlerim yaşarıyor dolu dolu
Ağlıyorum kalbime sessiz sessiz
Seçmişim yollardan en çıkmaz yolu
Sen geliyorsun aklıma çaresiz

Sensiz gecelerimin ağıdındasın
Söylenir oldun dilimde çaresiz
Çok uzağındasın hülyalarımın
Güllerim soldu elimde sensiz

Çaresiz yollara koyuldum ardından
Bağırdım dön diye beni duymadın
Bakar durursun hep o gönül tahtından
Sevdikte güzelim aşık saymadın

Karanlığında solmuşsa ümitlerim
Yanlızlık kokan gecelerin
Karşılıksız kalmışsa sevgim
Savrulur dururum önünde kaderin

Tesadüf birşeydi bu aşkın başı
Bir maceraydı hep yürek yakıcı
İsmini yazdığım o çınar ağacı
Oysa ki yapraklarını döker çaresiz

Sevdan olunca bana idam fermanı
Sensizliğe gömdüm yarınlarımı
Çaresiz bulamadım derde dermanı
Derdinle harcadım baharlarımı

Hasret kalıveririm biran sesine
Giremem ki düşlerin gül bahçesine
Kalbimdeki rüzgaları dinliyormusun
Hep sana eser delicesine

Sana anlatmak isterim
İçimden geçenleri bir bir
Gözyaşlarımı çaresiz dökerim
Sel olsada gözünde damla değildir

Gülüşlerimin kanadı kırılır
Tedirgin olurum vakit daralır
Yalnızlık ülkesinde bir şehre varılır
Sensizlik acısına derman aranır

Dalarım alamam kendimi senden
Bir hüzün içerim gözlerinden
Vurulur vurulur ölürüm yeniden
En derin yerinden yüreğimin

Rüyalarıma girersin bazen apansız
Unufak edersin duygularımı
Gözlerim yanar tutuşuverir
Çaresiz bölerim uykularımı

Bir mum ışığı yanar gözlerimde
Sensizliğin acısı hep yüreğimde
Sitemler can çekişir geceler boyu
Sensizliği yaşarım ben ömür boyu

Adımlarım yürür benden habersiz
Yürürde ardına bakmadan yürür
Sonra tükenir kalır çaresiz
Kurtuluş ümidi sende görünür

Karanlık bir yolda sensiz yürüyorum
Aklımda hep sen düşünüyorum
Çaresiz bırakır ya odalarda
Sensizliğe bu yüzden düşman olurum

Saçların savrulur yüzüne tel tel
Gözlerim kavrulur güzelliğinden
Bu bahar bulutlardan yağmur olda gel
Dışarda serin bir rüzgar eserken

Alevlerinde yanardı bağrım
İnsanı kahreden bakışlarının
Sensizliğin hatırına hergün ağlarım
Esiri olurum gözyaşlarımın

Hayallerimde gül toplarım sana
Vermek isterim döner hep bana
Baharlar gelirken aşk dağlarına
Sensizlik her daim uzar yanına

Sisler dumanlar içinde kalırım
Ümidim tükenir azalırım
Her yeni çileden bir pay alırım
Ben yine sensizliğe yazılırım

Bulutları ağlardı gökyüzünün
Ardı matemliydi doğan her günün
Bir hayda etmez dövün ha dövün
Sensizlik diliyle söylenir türkün

Öldürecek beni ah bu yalnızlık
Hasretinle yanmışım sönemem artık
Dudağımda çalınırken yeni bir ıslık
Sensizlik yolundan dönemem artık
✒ Emrah İslam Kurt 2000 Denizli