Sensizim Şiiri - Muzaffer Çavdar

biliyorum aklının bir köşesindeyim
her zaman olmasada arada bi düşünüyosundur beni
ben senden sonra unuttum herşeyi,senden başka
yaşadığımı sanıyor oysa ki herkes

ama yaşamıyorum aslında ben sensizz
aklı,kalbi ve ruhu bir başkasında olan nasıl yaşar ki;
bunu ancak gözlerim ve kalbim anlatabilir
dilim söyleyemiyor,parmaklarımın gücü yazmaya yetmiyor;
ama kalbim….
için için ağlıyor,yanıyor ve sızlıyor seni her düşündüğüm vakit
gözlerim yaş yerine kan ağlıyor..
azmı sabahladım kapında senden habersiz,
belki görürüm umuduyla….
ama nafile göremedimmmm
şuan seninle olmak için neler vermezdim neler…
biliyorum inancın yok artık bana
ama inan çok çaresizim.sensiz…..
oysa ne hayallerimiz vardı,mutluyduk;
herşeye herkese rağmen seviyorduk….
engeller birer ufak dalga gibiydi seninleyken
hayallerimizde birde ‘’denizimiz’’ vardı
o biliyor yüreğimin senin için nasıl çarptığını
o biliyor ne şartlar altında sensiz kaldığımı
o biliyor sana nasıl muhtaç olduğumu……
bilsem beni af edeceğini
bir dakika durmmam koşarım kollarına
ucunda ölüm olsa bile;
kollarında veririm,sensiz hiç bir anlamı olmayan bu canımı….
ama şimdi sensizim yapayanlız tıpkı senden önceki gibi…
yorgun halsiz ve biçareyim…
esen rüzgarların bir o yana bir bu yana savurduğu adamım artık
güçscüzüm ve hevessizim..
hayatta hep kaybeden kazanma umudu savaşma gücü olmayan zavallı biriyim
ve çaresizim gel kurtar beni bu çaresizliğimden
tut elimden kaldır beni yeniden yaşat…
can ver bu cansız bedenime artık yeter…..
dayanamıyorum,tahammül edemiyorum artık bu hayattaki herşeye,
çıldırıyorum sensizliğin bu soğuk günlerinde
bu bir sitem değil bu bir baş kaldırış bu bir isyan olsun
yok olan bedenimin anatomisi….