Sensizim Şiiri - Emel Arna

İstanbul soğuk,hece ıssız Gözlerimde hicran,gönlümde figan Dudaklarda sözcükler suskun Sızlayan ruhumda içli kemanlar Yalnızlığım gözlerimden yaş,yaş damlar Çöllerin ortasındayım,üşüyorum Kalbim dalga,dalga Kelimeler darmadağın Bu nasıl bir ateştir,bu nasıl yanma Dipsiz kuyularda çaresizim Hasretin beni yakar,sensizim Hayat dudaklarımdaki tebessümleri çaldı Sensiz bir yanım bahar,öte yanım güz Gönlüme girip bir bak,mabedim sensin Beni oradan kovarsan sığınacak yerim yok Her güne seni düşünerek başlıyorum Her gece senli düşler içindeyim Üşüyorum yangınlarda Aşkı sende öğrendim ben Bir bakışınla yandı yüreğim Sensiz bu aşkın adı yok Nefesimin prangası nerdesin? Gözlerin tekrar değsin gözlerime Yüreğim sana doğru aktıkça akıyor Senin esirin olmuşum ben Ellerini benden çekme Ömrümüzün en güzel mevsimi bitiyor Yeşerirmi bilmem sensiz baharım? Hüzzam makamı yağmurlar yağar üstüme her gece Yoksun öksüzüm,yalnızım Sanki gecelerde yeminli düşlerimi deşmeye