Sensizim Şiiri - Abdurrahman Yüksekkaya

SENSİZİM
sensiz dünyanın tadı yok ezelim ebedimsin
elerini çekme benden kova türbenden
varlığın varsın saplanın yüreğime
ansızın götürsünler ölüme
lanet sevgin nakşedilmiş yüreyime

yine andım adını,aklımda beyaz tenin
umutsuzluk içinde her halim
imbatlarda gelişini bekledim
ansızın geleceksin birgün
yersiz deyil bekleyişlerim

mazide kalmayacaksın anın anım olacak
nerde olsan bulacağım seni
her tehlikede siper edeceğim sana bedenimi
ezelim ebedimsin

gittiyinden beri boşlukta her yanım
adını anarken unuttum adımı
unuttum mezarını
arıyorum seni nerdesin

böylemi olacaktı
gülyüzün mazidemi kaldı
rüyalarımada gelmiyorun
boşluktayım arıyorum bulamıyorum

her köşe başını matem sarmış
her kareyi elimdeki resmin almış
sesin kulaklarımdayken
bedenim arayışlara dalmış

keşke hiç pişmanlık duymasaydım
bulunmayan yollarda aramasaydım
sensizliye alışabilseydim
böylemi olacaktım

bir fırsat bulsamda sana ulaşsam
elinden tutup yüzüne baksam
yokluğu unutsam varlığı senle bulsam
o kör gözler açılsa
gelmeyeceksin biliyorum
bir umut ki bekliyorum

bilmesinler ne halde olduğumu
varsın deli desinler
ölmeden kefenimi giydirsinler
söküp alsınlar ciyerimi

artık gelmesen de olur
mezar taşım da bir dörtlük yazılı
ardında kırık bir kalp
artık gelmesende olur
omuzlarda naaşım ben gidiyorum.
ABDURRAHMAN YÜKSEKKAYA