Sensizde Şiiri - Ufuk Karahan

Sensizde geçer gün,ay,yılda döner başa
kaşlar düşer kiprikler doymaz belki yaşa
sokağa düşer sersefil gönlüm
söndürür yangınını,görmediyi yabancı bir yüze

sensizde geçer,mevsimler kıştan bahara
çürümüş sol yanım düşmüş batağa
yıkılmış bir bedende dursada ruhum
yanlız senin önünde kalkar ayağa

sensizde geçer bu fırtına bu boran
olmasada bir zaman arayıp soran
dikenini kalbime koydugun gülde
acılarım son bulsun o gülün renginde