Benimleyken gelgitlerine alışıktım.
Bensiz, mutlu olacağını duyunca,
Üzüldüm söylediğine inanamadım.
Sözlerin, aklımın kıyısına vurunca,
Gönlüme yazdıklarının tümü silindi.
Yüreklerimiz birbirine demirliyken,
Rüzgar neden ellerimizi çözüverdi?
Son kez yolun açık olsun desende,
Gönlümün rıhtımından ayırmadan,
Gözden kaybolmanı bekleyeceğim.
Yokluğunda ara sıra rıhtıma uğrayıp
Biliyorum, sensizde acı çekeceğim.
Kayıt Tarihi : 24.3.2014 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!