Sensizce, Kimsesizce, Garipçe

Yeni yeni çöken karanlık,
Kulaklarımızda o şarkı
Buz kesmiş dip bucak ellerim,
Seninse sıcak avuçların.
Belki her şeyimsin benim,
Belki hiç kimsenim ben senin.
Hafifçe esen rüzgar eşliğinde,
Yeşille çevrelenmiş bir yol,
Sen'li ben'li, biz'siz, kimsesiz...
Kalabalıklar içinde yalnızlığımız,
Bir anlığına herkes oluşumuz.
Benim sağımda İstanbul,
Senin solunda.
Yüzüne çarpan su damlaları var,
Belki benim gözyaşlarım,
Belki denizin kavgaları.
Griye bulanmış gökyüzünün altındayız
Belki her şeyiyiz birbirimizin,
Belki, hiç kimsenim ben senin.
Yokuşlarda beraber yürüyüp de,
Sebepsiz ilk düzlükte yalnızlığımız.
Bundandır ellerimizin arasından sızan soğuk,
Sıcaklığı birbirine karışmış.
Senden sonrasını düşünüyorum zaman zaman
Bir kahveyle içimi ısıtmaya çalışmışlığım var.
Hayal meyal, ancak öylesine keskin
Anılarım öyle sarhoş, ölesiye derin.