Sensiz Zor Şiiri - İsmail Özabacı

Sensizlik zor
Yaşarken öğreniyor insan
Birde dokununca yüreğine
Şarkılar
Ve düşler görünce senli
Kötü oluyor uyanınca
Bir rüyamıydı
Diye düşünüyor yaşananlar
Bunca gerçeklik arasında kayboluyor
Sensizlik zor
Ama insan sanırım alışıyor
Bunu en iyi sen yapıyorsun
Hayata akarken
Bilmiyorum hangi dala tutunuyorsun?
Geçip gitmesiyse eğer hayat
Günlerin peşi sıra hızlı hızlı
Evet yaşıyoruz
Bir ruh gibi
Hep aynı şeyleri yaparak
Sensizlik zor anlıyor insan
Er geç belli belirsiz
Değil iliklerine kadar
Hissediyor
Yaşamdan artırdığı bir an varsa
Orada düşünüyor
Senle de zor sensizlikte…