Sensiz zaman1 Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Özlemem sensiz geçen baharı
Zamanımı senden başka alan herkese düşmandır kalbim
Lezzet vermez bana en canı gönülden isteyip dilediklerim
Eremez olur ellerim göremez olur gözlerim gerçekleşmez hiçbir dileğim
Muradım olsa da her daim tat vermez sen olmayınca

Oysaki gönül kapısı açılır seninle gelen düşmana
Teslim olur duygularım senin bir selamınla
Karlar yağsa dağlarıma boranlar kopsa ruhumda
Bir gülüşünle bahar gelir diner dinmek bilmeyen fırtına

İstemem sensiz olan zamanı bırak nereye giderse gitsin
İstemem sensiz bahçede dolaşan ceylanı
Gönül tırmanmak istemez döner gider cennetin bağından
Sensiz geçen her salise zindan olur hem de en çıkılamazından

Ne ruhum ne bedenim nede bir tek zerre
Sensiz olmak istemez hiçbir salise
Senle geçen zaman cehennemse
Yanmak ister her daim bedenim bitmeyecek bir özlemle

Herkes kaçarken Özlemden yedi iklim sekiz bucak
Ben ona nadide çiçekler topluyordum hem de kucak kucak
Uzanıp yakalamak isterken gökteki yıldızları
Toplayıp kolye yapıyordum sana güneş ve aydan

Sevilmek değildir derdim aksine karşılıksız sevebilmek
Tek bir özgürlüğe özlemim var oda içimdekileri rahatça söyleyebilmek
Dilim lal oluyor kalbim kazan gibi kaynıyor sanırsın ki cehennem
Ateşime ateş ekliyor sensiz geçen her an her salise birde Özlem