Sensiz Yürürken Şiiri - İzzettin Akyapı

Gecem meftun sana gönlümde keza

Gündüzün kaldırımlarında emeğe yürürken

Anlık duraklarda canlanırsın

Sana meftun gözlerime

Bazen bir kuyumcu vitrininde

Sergilenen nadide bir pırlantanın içinde

Bazen bir parkta

Kadife koyu kırmızı gülün yaprağındaki su damlasında

Bazen bir kır kahvesinde

Nargilenin içindeki baloncuklarda

Kalabalığın ince bir sesi ya da bir güvercin kanadının nefesi

Uyandırır daim

Derin iç çekişlerden, hazzın meyvesinden

O çok direttiğin, özgürlüğüm bayrağı sallanır ellerinde

Rüzgara bile geçit vermeyen, rengi belirsiz ve yasaklarla dokunan

Sevgi güneşinin, yüzüne mutluluğu ekmesinden korkarcasına

Ulaşılmazlığın ve belirsizliğin gölgelerinde saklanırsın

Ne kadar uzun ki bu ömür, tüm vaktini ve gayretini

Sevinç yıldızlarına tek tek surlar inşa etmeye adarsın

Bu kalp sana meftun işte, her şeye rağmen

Gonca gülün açarken, güneşi kucaklaması gibi

Bahar esintisinin, kır çiçeklerinin kokusuna sarılması gibi

İsminin telaffuzunda pranga var dudaklarımda

Sensiz yürürken,

Hayat koridorunun her çukuruna düşerim ben

Sensiz yürürken,

Denizin her kumasalında boğulurum ben

Sensiz yürürken,

Kapıya gelen her gülü umut dalından koparırım ben

Sensiz yürürken

Sana çarpan bu kalbi kor ateşte pişiririm ben

27.06.2013

İZZETTİN AKYAPI