Sensiz Yıllar Şiiri - Mehmet Postallı

Bir akşamüzeriydi telefon çalıverdi
Tanıdığım hoş bir ses, sen misin deyiverdi

Biran şaşırdım kaldım, rüyada mıyım neyim?
Buldum seni sevgilim, her zaman seninleyim

Senden geriye kalan, ne adres vardı ne iz
Teşekkürler sevgilim, bu ne muhteşem sürpriz

Yüzünü görmesem de, sesinle avunurum
Adresini ver bana, gelir seni bulurum

Tomurcuk gül gibiydin, gülümü soldurdular
Seni, benden koparıp, yüreğimden vurdular

Mecnun gibi dolaştım, geçti tam onbeş senem
Ayrılık ateşiyle yandı, kavruldu sinem

Uçan kuşlara sordum, esen yellere sordum
Karanlık odalarda sessizce ağlıyordum

Sensiz geçen yılları ömürden mi sayarım
Seher vakti rüzgâra fısıldasan duyarım

Mazimizi unutma bize o bile yeter
Ayrılığı anladım, inan ölümden beter

Bitti artık çilemiz, şükür kavuşturana
Uzaklarda olsan da, varlığın yeter bana.

1997