Sensiz Yaz Şiiri - Ali Ulvi Borak

O güzelim bahar geçti
Şimdi mevsim normallerinden sıcak bir yaz
Toprağı,çiçekleri,hayatları kavuruyor
Sana açılanlarım kuruyor sen olmayınca
Gece yıldızların altında denizi seyrederken kanıyor güllerim yalnızlığımdan
Biliyorum arkasından hüzünlü,siyah bir sonbahar gelecek bu kavruk yazın
Gözlerim öğlenleri yanıyor sıcaktan
Temmuz sıcağını ağustosa devrediyor
Kaç iklim dayanabilirim sensizliğe
Radyoyu açsam sesin gelir mi bana
Çatlamış asfaltta çıplak ayak yürüyorum
Acını hissetmemek için yeni acılar hazırlıyorum
Duygularım çoktan iflas etti
Seni ararken ki canlılığım için emiyorum yanıma gelenlerin canlılığını
Martılar denizde
Hiç görmüyorum bu ara jonathan ı
Hiç biri istemiyor onun gibi olmayı
Tabiat zehirlenmiş
Yetiştiremiyor hiçbir şeyi eskisi gibi
Gücüm yok
Yavaş yavaş bir balıkçının ağını çektiği gibi çürüyorum
Önce gün ortasında çiçeklerim boyunlarını büküyorlar
Dallarımın gücü kalmıyor taşıyacak onları
Dimdik ölmek istiyorum hayat buna bile izin vermiyor
Bir sen lazımsın
Sende gelmiyorsun
Olduğum yere yıkılıyorum
Geçmişimden güç alamayarak
Kurumuş otların üzerinde çiçeklerim kuruyor önce
Dallarımın suyu çekiliyor
Bir akşam rüzgarı dağıtıyor çiçeklerimi
Savuruyor geleceğimi
Ne şanlı bir ölüm gelip çalıyor kapımı ne de sen

(15/07/2002,Tuzla)