Sensiz Yaşayamam Şiiri - İbrahim İbişoğlu

Aşk çölünde ekmeksiz susuz, gönül,
Olsan bile ben sensiz yaşayamam.
Sevda bahçesinde açan pembe gül,
Olsan bile ben sensiz yaşayamam.

Hayatta tek gayem sana kavuşmak,
Yılda bir kez olsun senle buluşmak,
İmkansız olsa, ahrette buluşsak,
Gelsen bile ben sensiz yaşayamam.

İnsanoğlu bu elbette sevmekte,
Sever, sevilmediğini bilsede,
Terketmez sevdiğini, o ölsede,
Ölsem bile ben sensiz yaşayamam.

Seven kalbim birgün kalmaz yaresiz,
Sevenler hep böyle mutsuz, çaresiz.
Şu koca dünyada birtek ben sensiz,
Kalsam bile ben sensiz yaşayamam.

Mutluluk yolumuza hep uzansın,
Önümüze renkli çiçek bezensin,
Ayrılmam senden tek ümidim sensin,
Gülsem bile ben sensiz yaşayamam.

Şub.83