Sensiz Yaşarken Ölüyorum...

Sessizce gitmiştin... Ardına bile bakmadan... Geride kalan o kocaman yüreği hiçe sayarak...Kendi benliğini bende bırakarak gittin... Bir parçan hep bende kaldı...Hüznüm oldu,kederim oldu,muhakkak mutsuzluğumun da sesebi buydu.Yüreğimi kapattım senden sonra...Kimse girmedi inan bu kalbime...Kimse aralayıp bakmadı bile...Bakamadı çünki belliydi senin orada bir yerde olduğun... Sessiz ve derin bir yokluğun içinde kaybolduğun...Gündüzler bile artık eskisi kadar aydınlık değil...Artık yakamozlarınsa canı cehenneme...Artık eskisi gibi ölümden de korkmuyorum...Lütfen niye diye sorma
Çünkü; çünkü ben SENSİZ YAŞARKEN ÖLÜYORUM...