Sensiz Yaşanmıyor.. Şiiri - Murat Ayçiçek

sevdanın cam kenarında oturuyorum kafamı cama yaslıyorum yaslanıcak bir omuz bulamıyorum sessizce gözlerimle yanaklarımı yaşlıyorum. ne sonuna varıyorum ne de başa dönüyorum ne sabahı bekliyorum ne de geceye sığınıyorum ne ellerine uzanIyorum ne de gözlerine dokunUyorum ne gecede konuşuyorum ne de sabaha susuyorum ne yollar aydınlık ne de sana sustuğum anlar ne sen varsın yanımda ne de senden kalanlar ARTIK, NE SEVDAN YÜREĞİME SIĞIYOR NE DE SEN AKLIMDAN ÇIKIYOR, NE BU YÜREK, BU YÜKÜ KALDIRIYOR NE DE AYAKLARIM, BU BEDENİ TAŞIYOR... çaresiz ve yorgunum keşkeler sarmış etrafımı nice yollarda sürgünüm geceler tutmuş efkarımı bir umutla düştüğüm yollarımı senin uğruna harcadığım yıllarımı seriyorum yollarına fedalarmı hiç birşey silemiyor hatıralarımı buz tutan ellerim sensiz ısınmıyor seni arayan gözlerim seni görmüyor adını sayan dilim sadece susuyor adını duyunca kalbim tekliyor gönlümde boş kalan yerin dolmuyor kimse çağresizliğimi bilmiyor bu dünya sensiz dönmüyor gündüzler düşmanım oluyor dost diye geceler sarılıyor aşkının tarifi bulunmuyor... GEÇEN BULUTLARA SESLENİYORUM SENİ GÖRMEDİĞİNİ SÖYLÜYOR, YOKLUĞUNA İSYAN EDİYORUM FERYAT FİGAN SUSUYOR. NE DAKİKA 60I BULUYOR NE DE SAATLER GÜNÜ TAMAMLIYOR BU YÜREKTE sensiz, BU günler GEÇMİYOR BU DÜNYADA SENSİZ BU HAYAT YAŞANMIYOR... yelkovanda vazgeçmiş akrebi kovalamıyor...