Sensiz Yaşanan Sevda

Gece, ışıldı ışıldı gökyüzü. Önce her yıldıza senin adını verdim, yetmedi. Hiçbiri senin gözlerin gibi değildi. Ben yalnız senin gözlerini yıldız bildim. Herkes altında sarhoş olacağı yıldızları ararken, ben senin gözlerinde bitirdim içki kadehlerini...

Her şey siyah beyazken, ben mavi bir düşte gizlendim konuk oldum uykularına, gördüğün her rüyanın içindeydim. Gördüğün deniz miydi,ben o denizin martısıydım.bir ormanda mı yürüyordun, ne ulu ağacıydım. Sen bir dağın tepesinde görürken kendini, ben dorukların beyazlığıydım...

Sonsuz hasret ateşiydim ben her gece kapında yanan. Sen bile söndüremezdin beni. Çünkü; hasretim sen varken bile dinmeyenindi...

Kolaydı sevmeler ben imkansızı seçtim. Ne kadar yakınsan o kadar uzaktın bana. Elimi uzatsam tutabilirdim ama bir o kadar da ulaşılmazdın. Kaçanlardan değilim ben, kaçmadım. Ne zaman vazgeçmeye kalksam, yüreğim o kocaman haliyle dikildi karşıma. Ben yüreğimin sesini dinledim. Ve yüreğim aslında sendin...

Her sözcüğü denedim seni anlatmak için. Her sözcüğün üzerinde durup bin kere düşündüm. Ya onlar anlatamadı seni ya sen onlara yetmedin. Ben ki konuşmayı seven, böylesine laf cambazı, bir tek seni tarif edemedim...

Sözcükler yetmedi ya, renklere sarıldım ben de. Bir tek mavi anlattı. Maviye yakışan yalnız sendin.

Ne kendimi sakladım ne de sözlerimi. Duygularım içtendi. Seni kendimi sever gibi sevdim. Tutkuyla bağlıydım sana ama sevdam senin tutsağın değildi. Ben özgürlüğüne düşkündüm ve özgürlüğümde senindi...

Dinle ey yar, sana bağımlı olmadan büyüttüm bu sevdayı içimde. Sen olsan da büyümeye devam edecek olmasan da. Sevmişim seni bir kere kurtuluşun yok.

Seni özlemeyi en çok ben bilirim. Hiç yakınmadım seni özlemekten.üstelik kavuşmama ihtimali işlenmemiş soğuk bir taş gibi önümde dikilip dururken.sana dokunmamak yüreğimi böylesine acıtırken...

Yine de bil ey yar...

Bil ki; ben yüreğimi kanatan bu acıya inat.

SENİ HEP SEVECEĞİM! ..

MEHMET COŞKUNDENİZ