Sensiz Yaşamayı Şiiri - Şaban Kalebaşı

SENSİZ YAŞAMAYI

Yüzünü görünce bir melek sandım.
Aşkınla tutuştum, yandıkça yandım.
O güzel bakışlara böyle aldandım.
Sensiz yaşamayı, istemiyorum.

Gözünden gönlüme şimşekler çaktın
Yıldırımlar attın, içimi yaktın.
Sonunda terk ettin, yalnız bıraktın.
Sensiz yaşamayı istemiyorum.

Nasıl un unutursun kalebaşını.
İçime yakmıştın aşk ateşini.
Yeter artık duy şu haykırışımı.
Sensiz yaşamayı istemiyorum.

Yıllarca süründüm, çok çile çektim.
Peşinden ağladım, gözyaşı döktüm.
Artık bu canımdan usandım bıktım.
Sensiz yaşamayı istemiyorum.

Aşık meçhuliyi, düşürdün dile.
Ateşe yandırdın, döndürdün küle.
Yetmez mi çektiğim, sevdiğim kele
Sensiz yaşamayı istemiyorum.

Ş.(MEÇHULİ) KALEBAŞI.