Sensiz Yaşamak Şiiri - Bilal Özcan

Bugün de yine akşam oldu ufkun son kızıllığında,
Bir buruk hüzün kapladı içimi günün sonunda,
Tükendi bitti heveslerim akşamın alaca karanlığında,
Bu akşamda yine yalnız kaldım sensizliğin yokluğunda

Gece karanlığını simsiyah saçların, kaşlarından almış,
Gözlerindeki pırıltılar yıldız yıldız göklere saçılmış,
Kamer sende senin mah cemalinle nur olup fışkırmış,
Karşıma geçmiş beni bende, beni kendinde seyre dalmış.

Saçların dalgalanır hayalin fısıldar rüzgârın tatlı esintisinde,
Yıldızlar hep birden göz kırpar, hilalin tatlı tebessümünde,
Anılar depreşir gönlümde sevgin, sevdanla yanan ateşinde
Hayalin gitmez, durur karşımda buruk bir hüzünde olsa içimde,

Her gün yeni bir umut filizlenir sabahın ufkundan günbatımına,
Can çekilir canımdan akşamın karanlığı gecenin sessizliğinde,
Nedir bilmem hep baş başa kalırım ümidi hayallerim anılarımla,
Bir hüzün kaplar içimi akşamın yalnızlığı, geçenin sessizliğinde.

Biliyorum bedenin tenin yok ama yanımda, sevdan var canımda,
Sevgim sevdamla yapayalnız baş başa yıkılıp, yanıp, yaşamaya,
Hasretle her gün biraz daha boğularak gönülden akan gözyaşında,
Ateşi basıp bağrıma alışmaya çalışıyorum sensiz sevdanla yaşamaya.