Sensiz Yaşamak Şiiri - Hamit Atay

Sensiz Yaşamak

Sensiz sabahlar griye çalar,
Güneş doğsa da aydınlanmaz içim,
Bir rüzgâr eser tenimde usulca,
Ama sıcaklığın yok, soğuktur her şeyim.

Sensiz sokaklar bomboş gelir,
Kalabalık içinde kaybolurum,
Her gülüş yabancı, her ses anlamsız,
Sensiz bu şehir bana hüzündür.

Kelimeler düşer dilimden sessiz,
Anlamsız olur her cümle, her satır,
Şiirler yazsam da sen gibi olmaz,
Hiçbir kelime tamamlamaz bu aşkı yarım.

Sensiz geceler zifiri karanlık,
Yıldızlar bile sönük gelir gözüme,
Uyku göz kırpar, ama hayalin var,
Rüyalarda bile hasret çekerim gözlerine.

Zaman akar, yıllar geçer,
Ama içimde sen hep aynı,
Ne unutturur seni bana zaman,
Ne de mesafeler silebilir izini.

Şarkılar eski bir hatıra gibi,
Her notada yankılanır adın,
Ne yapsam da susturamam içimi,
Sensiz yaşamak, sessiz bir çığlık gibi.

Ellerim üşür, yüreğim donar,
Sensiz baharlar bile kış gelir,
Ne çiçek açar bu solmuş dalda,
Ne de umut filizlenir içimde yeniden.

Sensiz yaşamak, yarım kalmak demek,
Bir deniz düşün, dalgasız ve sessiz,
Bir gökyüzü hayal et, bulutsuz ve renksiz,
İşte öyle eksik, öyle yaralıyım sensiz…
Hamit Atay