Sensiz Yaşamak Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Sensiz yaşamak yüreğim
Pencerenin önündeki yaprağını dökmüş
Güneş görmeyen çiçek gibi
Solmuş yılmış kırık ve dökük
Ellerim titrek sesim kısık
Gözyaşlarım karışıyor
Sensizliğin toprağına
Hayallerim rüyalarım mezarın başında
Caddelerin sokakların ışıkları sönük
Kaldırımlar sökük hendekli
Batıyor günlerin ıtır dikenleri anılara
Dudağım donul ve soğuk
Yüreğim şimdi ayrılığın kış vakti
Çırpınıyor sevdalarım özlemlerle
Gönlüme konan sensizliğin bülbülü
Fakir kimsesiz ve çığlık çığlığa haykırıyor
Deniz karanlık ve soluk gitmiş
Üzerinden gözlerinin maviliği
Mevsimlere bölünmüş sensizliğin vedaları
Sonbahar sensizliği uğurlarken
Yazlarda sensizliğe gözyaşlarımı toprak misali atıyor
Gemilerin sessizce sensizliğe demir alırken
Beni vuslat limanına atıyor
Rıhtımlara bağlıyorum
Sensizliğin bıraktığı yalnızlığı ayrılığı
Günler ayları siyah ve bitik yarınlar nemli pusulu
Hicranlı hayatımın son matemi bu
Son noktayı koyacağım bugün sensizliğe senle merhaba diyeceğim