Sensiz yaşamak Şiiri - Ahmet Naz

Sana hasret çekende kulak duymaz göz görmez
Bedeninden ayrılmış baştır sensiz yaşamak
Binbir iştahla yesen bir türlü lezzet vermez
Tadı tuzu olmayan aştır sensiz yaşamak.

Leyla,Şirin ve Aslı veyahut falan filan
Bence tek gerçek sensin inan başkası yalan
Heybetli bir dağ iken kum gibi ufalanan
Yerlerde tepelenen taştır sensiz yaşamak.

Ne olur görsün beni yüreğini uyandır
Sensiz geçen her saat her dakika ziyandır
Bazen gönülde ağıt,bazen dilde isyandır
Bazende gözden akan yaştır sensiz yaşamak.

Ümitli geleceği anlatan hoş söz değil
Derin bir mutlulukla gülümseyen yüz değil
Sevgi ile aşk ile bakan bir çift göz değil
Hasretlikten çatılmış kaştır sensiz yaşamak.

Aşka dair ümitler sevindirsede bizi
Bence ömür dünyada yarım kalan bir gezi
Akibet soğuk bir taş birkaç top kefen bezi
İşte bu dünya gibi boştur sensiz yaşamak.

Kıskanırken bir yerde görüp hatır soranı
Nasıl kıskanmam nasıl seni öpüp saranı
Gülüm ben başaramam kutlarım başaranı
Bence takdire şayan iştir sensiz yaşamak.

Sanma sana duyduğum sevgi birgün azalır
Gönlümdeki yerini sanma başkası alır
İşkenceymiş,zulümmüş inanki hafif kalır
Fikrimce ölüm ile eştir sensiz yaşamak.

Bulut sarar her yeri tüm yıldızlar çekilir
Nergis,karanfil solar gülün boynu bükülür
Gönül ağaçlarının yaprakları dökülür
Çünkü hazandır gülüm kıştır sensiz yaşamak.

Irmak gibi çağlayıp bir türlü dinemeyen
İçindeki hasreti,özlemi yenemeyen
Süzülerek gittiği gurbetten dönemeyen
Kanatları kırılmış kuştur sensiz yaşamak.

Hasretinin ateşi cehennemin bin katı
İnan şaşırır gönlüm neresi doğu batı
Güreşe benzetirsek şu karmaşık hayatı
Daha maç başlamadan tuştur sensiz yaşamak.