Ne kadar sensiz yanlızım biliyormusun sen yoksun...
Bir sen vardın bir seni bırakmaz diyordum ilk bırakan sen oldun...
Ne kadar daha dayanabilirim sensizliğe bilmiyorum...
Ne kadar acılar içindeyim bilemezsin anlayamazsın...
Nereye gitsem nereye dönsem senin acınla doluyor içim unutamıyorum...
Sensizliğe alışamadım ne yaşamaya nede yokluğuna...
Bazen keşke dogmasaydim neden doğdum bunca acı için mi...
Şimdi herşeye herkese öfkeli yim dinmeyen bir öfke içindeyim...
Elele verip yerden yere vurdular acımadılar kolum kanadım kırıldı...
Hergüne bir umutla uyanmak istedikçe umutsuzluğa açılıyor bu gözler...
Şimdilerde çok uzaklara gitmek istiyorum kimsenin olmadığı kimsenin tanımadığı yere...
Yıkıldım abi artık savaşmaya gücüm kalmadı dermanım kalmadı...
Çok özledim seni alışamadım sensizliğe olmadı yapamıyorum...
YASEMIN GÜVEN
Yasemin GüvenKayıt Tarihi : 14.8.2024 22:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!