Sensiz Yalnızlıklarımda Şiiri - Ali Gençay

kırılan sabahı izledim
gözlerim,morarmış şafakta
ben geceye,gece bana ağlamakta
söyle bana
hangi çiçekleri taktın saçlarına
sürdüğün leylak kokusu tüter burnumda
tenim yokluğunu duyar
sensiz gecenin koynunda
uyanırım yittiğinde her yıldız
tutarım şiirin ellerinden
gözyaşın avuçlarımda
gezinirim pervasızca
hasretin en essahında
dillenir türküler titrek dudaklarımda
Niceleri verdim sana
ahım bile olmadı öfke,kin tadında
bakma sen
dayanamıyorum sensiz yalnızlığıma

Göz kapaklarıma çizdiğim şafak
tüm dinginliği ile atmakta
Zerdüşt ateşe bir odun daha at
İmam minareyi çıkmakta
Kestim damarlarımı
Üşüyorum
Kırmızının ateşten alındığı yalan
Kıp kırmızı kan akmakta
Korkuyorum
öleceğim
Ya! !
cenaze namazım kılınmazsa

uyan sevdiğim uyan
uyanda boynuma dolan
tut bileklerimden
güneşsin şafağımda atan
kansın damarımda akan
hadi anne
beni yeniden doğur beni anadan üryan
yeniden sevmeliyim seni
ne bir gece,ne de bir yıl
bin ömür sana doyamam