Şimdi sensizliğin bilmem kaçıncı günü...
Etrafta ne yaptığımı bilmeden öylece dolaşıyorum.
Hakkım helal, merak etme sakın,
Artık olmayışından bile rahatsız olamıyorum...
Kabullendim haliyle, epeyce zaman geçti.
İçimdeki burukluk, yerini nefrete verdi.
Sana karşı tatlı bir nefret de denilebilir...
Ya da kendimi avutma biçimimdir...
Bir ara kendimi tamamen depresyona kaptırdım,
Ve evet, çıktığımdan da pek söz edilemez...
Sözlerimden anlaşılır belki, yalnızdım.
Ama tek kişilik bir yalnızlık da denmez.
Kendimi sessizliğe veriyordum,
Kalabalık ortamlardan kaçıp müzik dinliyordum.
Kimine saçma gelir, kimine anlamsız
Ben bu şekilde duygularımdan kaçıyordum.
Kayıt Tarihi : 22.11.2025 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzun süren bir yalnızlık...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!