Sensiz yada seninle.. Şiiri - Kıvanç Dem ...

Sanki yalnız uyandın bu sabah
Zihninde aynı sorular yıkadı yüzünü
Derinlerinde benzer özneler yaşadı hayatını
Seslendi uzaktan sana şu şaibeli tasvirler
Kimi betimlemeli,kimi mecazi anlamlarla boğmalı? diye
Peki ya sen?

Sabaha kadar yüzlerce acı ve üzüntü arayan akıcı beceriksizliğin,
Suçlularla dolu sabıka listen,
Yalnızlığı aslında senin seçtiğini söyleyen içindeki o salak ses,
Belki de hiç uyanmadığını anlatan kafandaki o insan yüzleri
Kimi arıyor diye düşündün mü
Sen

Bir gece kaybettiğin senin o hiç bulamadığın gerçekliğin miydi
Hayat krediler cennetiydi nasılsa
Yokluğundan mutlu varlığından çekingen bu insanlar
Acaba neden hiç gülmüyorlar
Onlar aslında çok kibirli ve zayıf para hastaları
Ama sen

Bak sallanıyor kavaklar yalın poyraz esintileriyle seni arıyorlar onlara da yaslan diye
Bak duraklarda binlerce insan gözlerini ufka dikmiş seni bekliyorlar,aslında sen gel diye
Her geçen araba ve her çalan korna senin için bir karnaval hazırlığında
Tüm sokak çalgıcıları adını çalıyor notalara şifreli
Ve her öksüzlük seninle hayat buluyor,her yalnızlık seninle bitiyor ya olmasaydın
O mükemmel sen…

İnan kimse daha yavaş ölmezdi
İnan hiçbir kasırga daha geç gelmezdi
Hiçbir mevsim daha ince düşünmezdi
Hiçbir ihtiras ve ego insanlığı yüceltecek arzuyla yanmazdı
Olsaydın sen sahiden..

Yokluğuna alışkın,varlığından sıyrılmış yaşıyor her çiçek
Tanıdık tanımadık herkes aynen devam ediyor hayatına
Kimse de intihar etmedi bu arada
Bu yıl da geç geldi yaz,
Sen gibi.
Senle yada sensiz her toprak parçası susamaya devam etti yağmura,
Ve bana inan yokluğuna da, varlığına da tok bu dünya, bu yaz, bu insan…