Sensiz Ve Sessiz Şiiri - Receb

Yenilmek zora düşüp ardından koşarak aşkın
Şaşırmak durmuş zamanın karşısında şaşkın
Bilmek, bilmemekten de düstur almak ve olmak
Yeri geldiğinde duranlarla birlikte yolda kalmak
Yaşamak bir ırmağın kenarında sessiz ve sakin
Bir tutku bir hedef bazen nefret bazen kin
Değiştirilmiş bir zaman gözümle gördüğüm an
Uzaklık ve yorgunluktan öte dargınlık ve işte o an
Doğrul kendine gel bak etrafına, iste kalbini
İncitmeden dokun dudaklarına ve tut ellerini
Kalbinin en derin yerine göm, saklı kalsın bir ömür
Gözleri kalsın sadece baktıkça yakacak kadar
Ve bir aşk iste fanilerden geçip Mevla’ya ulaşacak kadar
Kaldırımın bir köşesinde ağarmayı bekliyor saçlarım
Yeşermiş dut ağacında bıraktım kirli hayalleri
Götürmüyor beni gideceğim yere yorgun ayaklarım
Sende bıraktım senden aldığım kırık kalbimi