Sensiz Şiir Şiiri - Şeref Işı

Bu gün içinde sen olmayan bir şiir yazdım
Nasılda yabancıydı cümleler aşka bir bilsen
Her kelime bana uzak,her cümle aşka tuzak gibiydi
Sahilleri ıssız,çiçekleri kokusuz yazdım
Her şarkı azap makamında olsa da,keman ağlasada
Rakı kadehi yoktu masada ve ben dertlenmedim,ağlamadım
Bu gün içinde sen olmayan bir şiir yazdım
Özlemden hasretten uzaktım,yada öyle olsun istedim
Yoktu bu şiirde bakışların gözlerın
Ve yoktu ruhuma huzur veren sesin
Ben
Sen yokken bir sen yarattım içimde,bil istedim
Şimdi senin olmadığın bir senle yaşamayı becerdim
Sen öğrettin bana sensizliği,övün kendinle
Rahatladımı yüreğin,sor kendine
Ben savaşırken senden uzak özleminle,hasretinle
Şimdi ne ellerin var ellerimde,ne de gözlerin gözlerimde
Bu gün içinde sen olmayan bir şiir yazdım
Meğer gelişin,gidişinin belgesiymiş
Bir sesin vardı bende anladım ki o bile sana çok gelmiş
Düşmanlığın seni dost bilen kalbimeymiş
Bu gün içinde sen olmayan son bir şiir yazdım
Bitirdin işte en sonunda gözünaydın…