Feri sönmüş bir çift göz çizdim aynalara,
Kaynadıkça içi buğudan göz yaşları süzülüyor,
Öfkeli ama sadece bana,
Ne zaman selamlasam kalbime çivilerle saldırıyor.
Dehşetli güzel düşlerim vardı,
Ondan baktı gözlerin korkuyla belki,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Kalemine sağlık çok anlamlı güzel bir şiirdi tebrik ederim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta