Sensiz, sevgisiz yok ki ne gelecek, ne d ...

Sensizliğin düşüncesi bile, bilsen ne acı
Bazen gece yarıları uykum kaçar
Yokluğun içimde kanayan yaralar açar
Sensiz kalma düşüncesiyle sonsuza kadar
Ağlarım sessizce, en çok benim olduğun anda bile
Yanımda olsan da bütün gün
Yüzlerce kez sevdiğini söylesen de beni
Garip bir his bu, esir alır tüm düşüncelerimi
Diyorum ya bazen, bazen olur bu
Ağlarım ağlar, saatler saatleri kovalar
Uyurum o karmaşada, seni görürüm bir düşte
Ellerimi uzatıp tutmak, sana sımsıkı sarılmak isterim
Ama o an, sen yok olursun bir an
Otururum karanlığın ortasında
Saçlarımla yüzümü örter
Sımsıkı sarılıp kendi kendime
Karışırım o anda, sessiz bir yok oluşla sensizliğe
Alışırım o anda, ölümün o alaycı soğuk gülüşüne
Sensiz kalmanın hüznüyle, giderim siyah düşler ülkesine
Bulamam kendimi, orada bile
Öylesine yok olmuş, öylesine manasızlaşmıştır ki her şey
Duyumsayamam ne bedenimi, ne ruhumu
İşte gerçek yok oluş bu
Sensiz, sevgisiz yok ki ne gelecek, ne de geçmiş …