Sensiz Sevgililer Günü Şiiri - Adil Çetin

Oturup bir köşede sessizce ağlarım
Pencerenin buğusunu silip uzaklara bakarım
Seninle geçen günlerimi anarım
Yine sensiz bir sevgiler gününde

Şimdi elimde mey dolu bir şişe
İçiyorum sensizliğin acı şerefine
Utanıyorum beni bu halde görürsün diye
Yine sensiz bir sevgililer gününde

Aşkının ateşi küllenmişti artık kalbimde
Söküp atamıyorum yerin çok derinde
Oturup dualar ettim Tanrıya bu yaslı günümde
Yine sensiz bir sevgililer gününde

Engel olamıyorum kendime hislerime
Bir seni bir kendimi görürüm düşlerimde
Gecenin bu soğuk ve karanlık saatlerinde
Yine sensiz bir sevgililer gününde

Dar ağacı kurdum ıssız bir yere
Veda ettim yaşananlara hayallere
Veda ediyorum hayatıma bu genç günlerimde
Yine sensiz bir sevgililer gününde