Sensiz Sessiz İçten Şiiri - Muhammet Üresin

Önceleri küçücük bir düştün sadece bende zamanla büyüdün çoğaldın içimde
Yavaş yavaş kök saldın yerleştin iyice kalbime üstelik öylesine masum alabildiğine doğaldın gözümde
Lütfedipte baksaydın bir kerecik olsun yüzüme sen de görürdün kendini gözbebeklerimde
Eskidikçe artsaydı değeri aşkın yanımda olurdun şimdi ayrı kalmazdık böyle yıllar geçip gitmezdi beklemekle

Zor diye bir şey yoktu hani imkansız sözcüğü asla bizim aşkımızı tanımlayan bir sıfat olamazdı
Otur bir de şimdi bak halimize ne bir aşk cümlesi ne de öznesi var görünürde bitmişiz dahası var mı
Rahat mısın içinde hiçbir suçluluk duygusu yok mu kalbin hiç acımaz hiç sızlamaz mı
Kalkıp kendime bakmalıyım ama di mi ben sanki sen mi soktun aklıma bu aşk yalanını

İnanmak istediğine inanıyor işte insan aslında ortada ne bir aşk vardı ne de sen
Aşk bu diye kendimi kandırdığımdan ayıramadım düşle gerçeği birbirinden
Şimdi içimde büyüyüp kocaman olmuş ve bitmiş bir aşkın küllerini taşıyorum hala hiç bilmesende sen
Kimbilir belki de budur aşkın en güzeli ve en zoru seni sevmek sessiz sensiz ve içten