O, yalnız bizim dediğin yerde
Şimdi ben
Yalnız dolaşıyorum
İçimde acı burukluklarla.
Burkulan, acı çeken yalnız ben değilim,
Ağaca çizdiğimiz kalp ağlamakta.
Kara kara düşüncede kuşlar
Ötmeyi unuttular şimdi.
Derenin şarkı söyleyen şırıltıları
Şimdi ağlamaya bıraktı yerini.
Mehtap bildiğin gibi değil şimdi
Sabahlara dek kıvranıyor acılar içinde!
Derenin hırçın, ağlayan göz yaşlarında,
Bitgin, çaresiz kendini yitiriyor çam dallarında.
Seninle hoştu, haz vericiydi bunlar
Ağaca çizdiğimiz kalbin
Göz yaşları mutluluktan,
Kuşların ötmeyişi aşkımıza hürmettendi.
Dere o zama da ağlıyordu belki!
Ama, derenin ağlayan şırıltıları aşkımzın şarkısıydı
Mehtap desen, çılgın bir rakkase.
Raksını çılgınca alkışlamak geliyordu içimizden.
Çam dallarında kendini yitirişi bile ne hoştu
Yarınlara doğabilmek için.
Kayıt Tarihi : 3.1.2006 23:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğine sağlık sevgili Metin.
TÜM YORUMLAR (2)