Sensiz Şehirler Göçer

Sensiz kelimeler dizilir boğazıma
Her boğumda hasretin paralanır
Ne anlatsam ne söylesem boş
Dipsiz bir kuyuda yaşama hevesi elimden alınır
İçimde kervanlar dizilir
Gidişi olan dönüşü olmayan göçe sürgün kervanlar
Şehirler boşalır belleğimden adına söylenmiş güzel ne varsa alıp götürür benden
Melankolik bir hüzün kaplar gecelerimi
Rengin, görüntün, şeklin öyle aşikar ki karanlığımda
Mumla aydınlanmaz, ışıkta görülmez
İçim yokluğuna açılan kaldırım taşı
Ayak seslerin çınlar durur şakaklarımda
Ürkek, Korkak, bir o kadar telaşlı
Korkuya hapsolmuş adımların bir ileri iki geri
Ahh sevda yumağına dolaşık yaralım
Kırsan zincirlerini
Güne açmamış bir güneş doğacak
Ağzı süt kokan bir çocuğun avuçlarına
Gelsen
Yeniden yükselse göğe sevda şarkıları sesinden
Görünse suretin berrak aynaların yansımasından