Sensiz Şehirler Şiiri - Kudret Kobal

En acımasız tavrımı takınıp
En zayıf anında terkedeceğim
Bu şehri

Ama çok işim var
Önce taksimi yakmalıyım
Sonra meyhanelerine birer birer
Kilit asmalıyım

Binip indiğin vapurları
Bir gece yarısı
Açık denize bırakmalyım
İstanbul'un gamzeleri olam adaları
tek tek batırmalı
Boğazın iki yakasını birleştirmeli
Marmara denizini kuru bir göl yapmalıyım

Sokağa terk etmeliyim
Evdeki bütün anıları
Resimleri yakmalı
Küllerini Çengelköy'e
Bebek'e Moda'ya atmalı

Tanrıdan bile gizlediğim
İsyanlarımı arzularımı
Kaderimi
Üstümden çıkarıp bırakmalı

Dönüşü olmayan
Yerlere gitmek için
Sana dönülmez bana gelinmez
yollar yapmalıyım

Senin bende benim sende
Bizim her anısında olmadığımız
Sensizliği görünmez
Sensiz şehirler yaratmalıyım